توضیحات

گریزهای مداحی

ویژه مبلغان و مداحان اهل بیت (ع)

نمونه متن کتاب گریزهای مداحی

حضرت زهرا (ع)

گریز چهل و نهم

امیر المومنین (ع) به وامی نیاز پیدا کرد . چادر بانو حضرت زهرا (ع) را نزد مردی یهودی گرو گذاشت و مقداری جو به قرض گرفت . زن یهودی شب هنگام وارد حجره شد . دید چنان نوری از آن چادر ساطع است که تمام حجره را روشن کرده است . به شوهرش اطلاع داد . مرد یهودی وقتی آن چادر را دید که مانند بدر منیر خانه را روشن کرده ، بر تعجبش افزوده شد . مرد یهودی به خانه ی خویشان خود رفت و موضوع را اطلاع داد . هشتاد نفر از خویشان مرد یهودی حاضر شدند و از برکت این چادر همگی به نور اسلام ایمان آوردند.

  این جا این چادر با برکت ، نور افشانی کرد و باعث مسلمان شدن عده ای یهودی شد ؛ اما یک جای دیگری هم یک سر بریده و بر نیزه زده شده ، نور افشانی می کرد و باعث شد ، آن راهب مسیحی مسلمان شود . آخرهای شب راهب زمزمه و تسبیح و ذکر الهی از آن سر شنید . نگاه کرد . دید از ناحیه ی آن سر تا پیشانی آسمان نوری کشیده شده است . ناگاه دید ، دری از آسمان گشوده شد . فرشتگان دسته دسته از آن در فرود می آمدند و می گفتند ( السلام علیک یا ابا عبدالله ، السلام علیک یابن رسول الله ) . راهب با دیدن این مناظر ، سخت وحشتزده شد و بی تابی نمود و به نگهبانان گفت : همراه شما چه کسی است ؟ آن ها گفتند : سر یک نفر خارجی است . راهب گفت : اسم او چیست ؟ گفتند : حسین بن علی (ع) نام دارد . راهب گفت : حسین پسر فاطمه دختر پیامبرتان ؟ گفتند : آری . راهب گفت : وای بر شما ! سوگند به خدا اگر عیسی بن مریم (ع) ، دارای پسر بود ، ما آن را با حدقه ی چشم های خود نگه می داشتیم ، ولی شما پسر دختر پیامبرتان را می کشید … (صفحه ۱۴۲ )

حضرت امام حسن (ع)

گریز سی و هشتم

از احکام فقهی اسلام این است که اگر کسی در سفر باشد و حیوانی را هم همراه خود داشته باشد و بترسد که اگر وضو بگیرد یا غسل کند ، آن حیوان تشنه بماند ، آب را باید به حیوان بدهد و تیمم کند . بعضی می گویند : حیوان کس دیگری که در قافله ی تو است ، نیز همین حکم را دارد . بعضی دیگر می گویند : اگر اهل قافله ذمی هم باشند باز همین حکم جاری است . حال در کربلا ببینید چه کسانی تشنه هستند ؟ یکی حضرت امام حسین (ع) است ؛ یکی امام سجاد (ع) است ؛ دیگری امام محمد باقر (ع) است ؛ بقیه هم امامزادگان و زهاد و عباد و اصحاب هستند . کمبود آب و خشک سالی هم نیست . کنار رود پرخروش فراتند . کنار آبی هستند که مهریه ی حضرت زهراست ؛ اما این نامردمان چه کردند ؟ چگونه با تشنگان کربلا رفتار کردند ؟

از آب هم مضــایقه کردنــد کوفیان           خوش داشتند حرمت مهمان کربلا

دیو و دد همه سیــراب و می مکید           خاتم ز قــحط آب سلـیمان کربـلا

زان تشنگان هنوز به عیوق می رسد           فریـــاد الــعـطش ز بیابان کربـلا

گریز سی و نهم

جگر تشنه را سیراب کردن افضل اعمال است ؛ حتی اگر شخص تشنه ، کافر باشد . در قیامت اول اجری که برای اعمال به شخص می دهند ، اجر آب دادن است . روای می گوید : من همراه حضرت صادق (ع) بودم . در راه مکه شخصی در زیر سایه ی درخت مغیلان افتاد بود . حضرت فرمود : ببین مبادا از تشنگی افتاده باشد . پیاده شدم و نزد او رفتم ، عرض کردم : یابن رسول الله ! نصرانی است . تشنه شده است و افتاده . فرمودند : آبش بده ! ( لکل کبد حراء اجر ) ( برای سیراب کردن ) هر جگر تفتیده و سوزانی پاداش است . ( صفحه ۲۰۴ )